Een nieuwe Delftse dodo is geboren!

Ken jij onze avontuurlijke Delfts blauwe dodo's al? Dit kunstwerk van Pepijn van den Nieuwendijk voor Heinen Delfts Blauw brengt de markante, uitgestorven vogel weer tot leven. De Blauwe Dodo is een tijdreiziger, die als een avontuurlijke eenling de wereld rondreist, op zoek naar soortgenoten en een nieuw, gezellig thuis. De beeldjes van een uitgestorven dodo zijn rijk versierd met Delfts blauwe decoraties en dragen de naam De Blauwe Dodo. Op het eerste gezicht lijken een dodo en Delfts blauw aardewerk niet veel met elkaar gemeen te hebben, maar wie verder graaft in de geschiedenis komt erachter dat er wel degelijk een connectie is.

Kunstenaar Pepijn van den Nieuwendijk duikt graag in de historie van Azië en Nederland en combineert oude verhalen met bijzondere objecten en indrukken die hij opdoet tijdens zijn reizen. Zo kwam hij bij het verhaal van de dodo terecht. Een aandoenlijke, schattige vogel die niet kan vliegen en vrijwel geen natuurlijke vijanden kent. Totdat de Nederlandse handelaren uit de 17e eeuw voet op het eiland zetten en de leefomgeving van deze legendarische vogel ernstig verstoren. Het dier wordt opgegeten, er worden nieuwe vijanden geïntroduceerd zoals apen en varkens en een paar dodo’s worden meegenomen aan boord om cadeau te doen aan keizers of om bekeken te worden als curiositeit. Dit alles leidt tot het uitsterven van de dodo.

“De dodo speelt al lange tijd een rol in mijn werk”, vertelt Pepijn over het beeld. “Het feit dat de mens, met name de Nederlanders in de 17e eeuw, heeft bijgedragen aan het uitsterven van deze schattige vogel geeft mij een schuldgevoel. Dit is mijn manier om iets terug te doen voor de dodo, door hem zo het eeuwige leven te geven. In mijn tentoonstelling ‘De Tijdreiziger’ blijkt dat de legendarische vogel niet in de 17e eeuw is uitgestorven, maar sindsdien op reis is”, zegt Pepijn. “De ontheemde dodo zoekt naar soortgenoten en een veilige plek om te bestaan. Hij leeft voort omdat wij hem steeds afbeelden in boeken, kunst en films.” Van Nieuwendijk ziet zichzelf terug in de tragische vogel. “Ik reisde vroeger niet veel of ver, totdat ik voor een opdracht naar China moest en er een wereld voor me openging. Ook de dodo kwam nooit van zijn eiland, omdat hij niet kon vliegen. Tot hij plotseling werd meegenomen door zeelieden en zo zijn reis begon.”